041 - İy bana eyü diyen benem kamudan kemter

1 İy bana eyü diyen benem kamudan kemter
Şöyle mücrimem yolda mücrimler benden server

2 Benüm gibi mücrim kul gel iste bir dahı bul
Dilümde ‘ilm ü usûl gönlüm de dünyâ sever

3 Zâhirüm eyü adda gönlüm fâsid tâ‘atda
Bulunmaya Bagdâd'da bencileyin bir ‘ayyâr

4 Taşum biliş içüm yâd dilüm hoş gönlüm murtad
Yavuz işe eyü ad böyle fitne kanda var

5 Taşum göyner içüm ham dirligüm budur müdâm
Yol varmadum bir kadem ‘Arş'dan virürem haber

6 Hırkam suçuma perde endîşem fâsid yirde
Gönlüm ayruk bâzârda dilümde sözüm esrâr

7 Kime kim ögüt virdüm ol Hakk'a irdi gördüm
Bana benüm ögüdüm hîç eylemedi eser

8 Dakındum şeyhlik adın kodum ma'şûk tâ‘atın
Virdüm nefsün murâdın kanı Hakk'ıla bâzâr

9 Yayıldı Yûnus adı suçdur cümle tâ‘atı
Çalab'um ‘inâyeti suçın geçüre meğer

Günümüz Türkçesi

1. Ey bana iyi diyen! Herkesten değersiz benim. [Bu] yolda öyle suçluyum ki suçlular [bile] benden faziletlidir.

2. Gel, benim gibi günahkâr bir kul daha ara, bul. Dilmde ilim ve usûl [vardır], gönlüm ise dünya sever.

3. Lafta görünüşüm iyiyse de, gönlüm kullukta kötüdür. Benim gibi bir düzenbâz Bağdat'ta [bile] bulunmaz.

4. Dışım tanıdık, için yabancı. Dilim hoş, gönlüm inatçı ve hain. Kötü işe iyi ad! Böyle fitne nerede var?

5. Dışım yanar, içim çiğ. Hayatım daima budur, böyledir. Bir adım yol almadım, [buna rağmen] Arş'tan bahsederim.

6. Hırkam suçuma perde, düşüncem kötü yerde. Gönlüm başka pazarda [olmasına rağmen], dilimde sözüm esrar[dır, dilim sırlardan bahsetmektedir]. 

7. Kime öğüt verdiysem o Hakk'a ulaştı, gördüm. Bana benim öğüdüm hiç tesir etmedi.

8. Şeyhlik adını takındım, sevgiliye kulluğı bıraktım. Nefsin arzusunu verdim, Hakk ile pazar [= Tanrı'ya verilen söz] hani?

9. Yunus adı yayıldı, Tanrı'nın lutfu [onun] suçunu bağışlamadıkça bütün kulluğu günahtan ibarettir.