042 - İy sözlerün aslın bilen gel di bu söz kandan gelür

Müstef'ilün Müstef'ilün Müstef'ilün Müstef'ilün 

1 İy sözlerün aslın bilen gel di bu söz kandan gelür

Söz aslını anlamayan sanur bu söz benden gelür

2 Söz var kılur gönüli şâd söz var kılur bilişi yad

Eger horluk eger ‘izzet her kişiye sözden gelür

3 Söz karadan akdan degül yazup okımakdan degül

Bu yüriyen halkdan degül Hâlik âvâzından gelür

4 Ne elif okıdum ne cim ne varlıkdandur kelecim

Bilmeye yüz bin müneccim tâli‘üm ne ılduzdan gelür

5 Şu'le bize aydan degül ‘ışk eri bu soydan degül

Rızkumuz bu evden degül deryâ-yı ‘ummândan gelür

6 Evvel gönül levhinde Hak yazmışıdı çün bir varak

Bu şimdi okınan sebak ezel-i âzâldan gelür

7 Evvel hitâb kılur câna cânı andan gelür tene

Biz âletüz bahâne ayruk ne elümüzden gelür

8 ‘Aklumuz ol levhe bakar gizli marazlarum açar

Söz gelür gönlüme akar söz dile ansuzın gelür

9 Biz bir bahâne arada ayruk di elden ne gele

Hak çün emir eyler câna bu keleci andan gelür

10 Yûnus bu derd ile âh it kahr evinde neyler râhat

Bu derde dermân keferet bir âh ile sûzdan gelür