073 - Niteki bu gönlüm evi ‘ışk elinden taşa gelür

Müstef'ilün Müstef'ilün Müstef'ilün Müstef'ilün

1 Niteki bu gönlüm evi ‘ışk elinden taşa gelür
Niçe yüksek yürürisem ‘ışk başumdan aşa gelür

2 Niçe ki eydürem râzum söylemeyem kimseneye
Gider bu sabr u karârum dost ögüme düşe gelür

3 Ben bilürem ahvâlümi bencileyin er ne bile
Benüm görene sevdügüm ne sevmekdür hoşa gelür

4 Hey niçe sabreyleyiser dost yüzini gören kişi
Ol hakîkat gördüm diyen kendözinden şaşa gelür

5 Ma'şûkanun tecellîsi dürlü dürlü renkler olur
Bir şîvede yüz bin gönül uş hemîşe cûşa gelür

6 Anun gibi pâdişâha kimün gözi duş olursa
Sultân-ı vakt oldıyısa ‘aklından ol şaşa gelür

7 Ol dostıla benüm işüm bulıdıla güneşleyin
Bir dem hicâbı sürilür bir dem nikâb başa gelür

8 Eger bana sorarısan cânı yokdur şol kişinün
Ma'şûka sevmekden artuk gönline endîşe gelür

9 ‘Aceb yine miskîn Yûnus ‘ışkdan artuk sevdi meger
Zîrâ ki bu ‘ışkdan yigrek hîç yok durur başa gelür