077 - Bu dem yüzüm süre turam her dem ayum yini togar

1 Bu dem yüzüm süre turam her dem ayum yini togar
Her dem bayram durur bana yayum kışum yini bahâr

2 Bulut gölge kılmayısar benüm ayum ışıgına
Hem gedilmez tolulugı nûrı gökden yire dogar

3 Anun nûrı karanuyı sürer gönül hücresinden
Pes karanulık nûrıla bir hücreye nite sıgar

4 Evvel ay niçe dogdıysa ayruk dolanmadı hergiz
Eksilmedi ‘ömri anun her kime kim kıldı nazar

5 Ben ayumı yirde gördüm ne isterem gök yüzinde
Benüm yüzüm yirde gerek bana rahmet yirden yagar

6 Sözüm ay gün içün degül sevenlere bir söz yiter
Sevdügüm söylemezisem sevmek derdi beni bogar

7 Anun vasfın eydürisem halk ma'şûkın öger sanur
Hâcet degül ögmek ana kendü nûrın kendi öger

8 N'ola Yûnus sevdiyise çokdur Hakk'ı seviciler
Sevenleri gördiyidi anun içün boynın eger

Günümüz Türkçesi:

1. Şu an yüzümü sürmeye devam edeyim, her an Ay'ım yeni (=yeniay, hilal; yeniden) doğar. Bana her an bayramdır, yazım ve kışım ilkbahardır.

2. Benim Ay'ımın ışığına bulut gölge kılmaz. [Ay'ımın] doluluğu (=parlaklığı) eksilmez, gökten yere ışığı doğar.

3. Onun ışığı karanlığı gönül odasından sürer. O hâlde karanlık, ışıkla aynı odaya nasıl sığar?

4. Yeniay nasıl doğduysa, bir daha asla bedir hâline gelmedi.[?] Kime bakışını lütfettiyse o kimsenin ömrü azalmadı.

5. Ben Ay'ımı yerde gördüm, gökyüzünde ne arayayım? Benim yüzüm yerde gerek, bana rahmet yerden yağar.

6. Sözüm ay gün için değil, sevenlere bir söz yeter. Sevdiğimi söylemezsem sevmek derdi beni boğar.

7. Onun sıfatlarını söylersem halk "sevdiğini övüyor" zanneder. Onu övmeye gerek yok, kendi aydınlığını kendi över.

8. Yunus sevdiyse ne olmuş? Hakk'ı sevenler çoktur. [Yunus,] sevenleri görmüştü, o yüzden boynunu eğer.