111 - Ben dervîşem diyen kişi iş bu yola ‘âr gerekmez

1 Ben dervîşem diyen kişi iş bu yola ‘âr gerekmez
Dervîş olan kişilerün gönli gendür tar gerekmez

2 Dervîş gönülsüz gerekdür sögene dilsüz gerekdür
Dögene elsüz gerekdür halka berâber gerekmez

3 Halka benzetmeye işin süre gönlinden teşvîşin
Yüz bini birdür dervîşün arada agyâr gerekmez

4 Eger dervîş isen dervîş cümle ‘âlem sana biliş
Fuzûllıgı hulka degiş arada agyâr gerekmez

5 Dervîş olan kişilerün miskînlikdür ser-mâyesi
Miskînlikden özge bize mâl u mülk ü şâr gerekmez

6 Er elini aldunısa ere gönül virdünise
İkrârıla geldünise pes ere inkâr gerekmez

7 Yûnus sen gördügün eri arturma gördügün biri
Şudur budur diyübeni dervîş târumâr gerekmez