187 - Benüm cânum uyanukdur dost yüzine bakan benem

1 Benüm cânum uyanukdur dost yüzine bakan benem
Hem denize karışmaga ırmak olup akan benem

2 Irmak gibi ben çaglaram gâh gülerem gâh aglaram
Nefsüm cigerin taglaram kibr ü kîni yıkan benem

3 Kırdum bu nefsün çerisin bir itdüm burc u bârûsın
Pâk eyledüm içerüsin mülketini yuyan benem

4 Ben Hazret'e tutdum yüzüm ol ‘ışk eri açdı gözüm
Gösterdi bana kendözüm âyet-i küll dinen benem

5 Şâh dîdârın gördüm ‘ıyân gümânsuzın bellü beyân
Kâfir ola inanmayan ol dîdâra bakan benem

6 Benüm durur bu cümle iş hikmetile bu yaz u kış
Ben bilürem yad u biliş ırılmasuz duran benem

7 Bu cümle cânda oynayan tamarlarında kaynayan
Küllî lisânda söyleyen küllî dili diyen benem

8 Nemrûd odın İbrâhîm'e ben bâg u bostân eyledüm
Küfür yüzinden toguban gine odı yakan benem

9 Ol Hallâc-ı Mansûr'ıla söyleridüm Ene'l-Hakk'ı
Hem yine anun boynına dâr urganun dakan benem

10 Ol Hak Habîb'i Mustafâ Mi'râc'a idicek sefer
Ol dem cânum fikr eyledüm ol sırrını duyan benem

11 Şimdi adum Yûnus durur ol demde İsmâ'îl idi
Ol dost içün ‘Arafât'a kurbân olup çıkan benem

12 Bu çarh benüm hükmümdedür her kanda ben oturmışam
Mülk benümdür hükm iderüm yapan benem yıkan benem

13 Sa'd benem sa'îd benem Yûnus dahı benümledür
‘İlm-i ledündür üstâdum ol esrârı tuyan benem