200 - İy gönül bize kerem kıl bile seyrân idelüm

Fâ'ilâtün Fâ'ilâtün Fâ'ilâtün Fâ'ilün

1 İy gönül bize kerem kıl bile seyrân idelüm
Cân u tenden geçüben gel ‘azm-i cânân idelüm

2 Ten nedür dostun yolında ben anı terk itmeyem
Dost cemâlin görmege gel cânı kurbân idelüm

3 Bu fenâ-ender-fenâyı terk idelüm dost içün
Öz bekâ-ender-bekâ milkinde cevlân idelüm

4 Âsitân-ı mürşidün gel kıble-i cân kılalum
Ol şeh-i şâhlar şâhın gel biz de mihmân idelüm

5 Gel beri tagılmayalum katre-i bârân gibi
Cem' olup deryâlayın gel kasd-ı ‘ummân idelüm

6 Ben anun ‘ışkı şarâbın içmişem her dem-be-dem
Dost cemâlin görmege gel ‘Arş-ı Rahmân idelüm

7 Bu za'îf Yûnus'a çünki bile yoldaş olmadun
İy gönül ol şâhı gel taht-ı Süleymân idelüm

Günümüz Türkçesi

1. Ey gönül, bize lütfet, birlikte seyrana çıkalım,

Canı ve bedeni bırakıp sevgiliye yönelip gidelim.

2. Beden nedir ki dost yolunda onu terk etmeyeyim?

Dostun cemalini görmek için canı kurban edelim.

3. Bu fânilik içinde fâniliği dost için terk edelim,

Hülasa, bâkilik içinde bâkiliğin mülkünde dolaşalım.

4. Mürşidin kapısını can kıblesi yapalım,

O şahlar şahını biz de misafir edelim.

5. Gel, dağılmayalım yağmur damlası gibi,

Toplanıp derya gibi, ummana doğru yönelelim.

6. Ben onun aşk şarabını her an içmişim,

Dostun cemalini görmek için, gel, [gönlü] Arş-ı Rahmân edelim.

7. Ey gönül, madem bu zayıf Yunus’a yoldaş da olmadın,

gel o şâhı Süleyman’ın tahtı eyleyelim.