258 - Bu ‘ömrüm yok yire harc itmişem ben

Mefâ‘îlün Mefâ‘îlün Fe‘ûlün

1 Bu ‘ömrüm yok yire harc itmişem ben
Cânumı gör ne oda atmışam ben

2 Kimesne kimseye itmemiş ola
Anı kim kendüme ben itmişem ben

3 ‘Amelüm rahtını dirdüm götürdüm
Kamu assum ziyâna satmışam ben

4 Cihânda bir sınuk saksıdan ötrü
Güherlerüm ziyâna satmışam ben

5 ‘Amelüm ne ki varsa hep riyâdur
‘Acebdür ihlâsı unutmışam ben

6 Giceye iresini kimse bilmez
Tûl-ı emel başın uzatmışam ben

7 Dükeli ‘ömrini harcına sürdi
Ziyândan bellüdür ne ütmişem ben

8 Aguya bal diyü barmak uzatdum
Aşuma zehr-i kâtil katmışam ben

9 Bî-çâre Yûnus'un çokdur günâhı
Anun dergâhına yüz tutmışam ben

Günümüz Türkçesi:

1. Bu ömrümü yok yere harcamışım ben. Gör ki canımı nasıl bir ateşe atmışım ben.

2. Benim kendime ettiğimi kimse kimseye etmemiştir.

3. Amel eşyamı toplayıp götürdüm. Bütün kazancımı zararına satmışım ben.

4. Dünyada bir kırık saksıdan ötürü incilerimi zararına satmışım ben.

5. Ne kadar amelim varsa hep gösteriş içindir. Ne garip ki ihlâsı unutmuşum ben.

6. Geceye erip ermeyeceğini kimse bilmez. [Buna rağmen] tükenmez hırs başını uzatmışım ben.

7. Bütün ömrünü harcına[?] yaşadı. Zararımdan bellidir ne kazanmışım ben.

8. Zehire bal diye parmak uzattım. Aşıma öldürücü zehir katmışım ben.

9. Çaresiz Yunus'un günahı çoktur. Onun dergâhına yüz dönmüşüm ben.