349 - Bana namâz kılmaz diyen ben kıluram namâzumı

Müstef'ilün Müstef'ilün Müstef'ilün Müstef'ilün

1 Bana namâz kılmaz diyen ben kıluram namâzumı
Kılurısam kılmazısam ol Hak bilür niyâzumı

2 Hak'dan artuk kimse bilmez kâfir müselmân kim durur
Ben kıluram namâzumı Hak geçürürse nâzumı

3 Ol nâzı dergâhda geçer ma‘nî şarâbından içer
Hicâbsuz cân gözin açar dost kendü siler gözümi

4 Dost bundadur bellü beyân gördüm dost dîdârın ‘ıyân
Bu ‘ilm-i hikmeti tuyan ider bana dek ‘azimi

5 Gönül gözi bîdâr durur her kanda baksam yâr durur
Kimde ‘akıl-fehim vardur ol bilür benüm sözümi

6 Gizlü sözi şerh eyleyüp dürlü nükteler söyleyüp
Degme ‘ârif şerh itmeye bu benüm gizlü râzumı

7 Sözüm ma‘nîsine irün bî-nişândan haber virün
Dertlü ‘âşıklara sorun bu benüm derd ü sûzumı

8 Derd ‘âşıklar dermânıdur dertlü ‘âşıklar ganîdür
Kadîr ü kudret ünidür işiden dir âvâzumı

9 Dost isteyen gelsün bana göstereyin dostı ana
Budur sözüm önden sona ben bilürem kendözümi

10 Yûnus imdi söyle Hak'ı münkir dutar sana dakı
Bişür kotar Hak hânını ‘ârifler datsun duzumı