350 - Allah sana viribiye bir gün ecel serhengini

Müstef‘ilün Müstef‘ilün Müstef‘ilün Müstef‘ilün

1 Allah sana viribiye bir gün ecel serhengini
Gele gözüne görine azdura benzün rengini

2 Eyde sana emânetin vir issi diler ilteyin
Ala senden emâneti kıla senünle cengini

3 Emâneti senden ala gevdeni şöyle boş sala
Günâhlar boynunda kala nefsün ura gülbengini

4 Mâlun çogısa iy paşa hısımun kavmun üleşe
İledeler seni sine göresin yirün tengini

5 Seni sinünde koyalar menzil mübârek diyeler
Üstüne tîz tîz örteler bu dünyâ hâk ü sengini

6 Karanu yirde olasın ‘amelün ile kalasın
Âh idüben çok çalasın âhir peşmânlık çengini

7 Yûnus var imdi tevbe kıl cân sendeyiken it ‘amel
‘Âşıkısan kuşanı gör dervîşlerün palhengini

Günümüz Türkçesi

1. Bir gün Allah sana ölümün komutanını (Azrail'i) gönderecek. O gelip gözüne göründüğünde yüzünün rengini solduracak.

2. Sana der ki: "Emanetini (canını) ver götüreyim, sahibi (Allah) ister." Emaneti almak için seninle mücadele edecek.

3. Emaneti (ruhunu) senden alıp bedenini şöyle boş bırakacak. Günahların boynunda kalacak, nefsin ise son bir savaş narası atacak.

4. Ey paşa, malın çoksa akrabaların ve dostların onu paylaşacak. Seni mezara götürüp dar yeri göreceksin.

5. Seni mezarına yerleştirip, konağın mübarek olsun derler. Sonra çabucak üzerine bu dünyanın toprak ve taşını örterler.

6. Karanlık yerde (mezarda) olacaksın ve yalnızca amelinle baş başa kalacaksın. Sonunda âh edip çokça pişmanlık sazını çalacaksın.

7. Yunus, şimdi tevbe et ve canın sende iken amel işle. Eğer âşıksan, dervişlerin zırhını (sabır ve tövbesini) kuşan.