359 - Bencileyin gören kişi ben sevdügümün yüzini

Müstef‘ilün Müstef‘ilün Müsef‘ilün Müstef‘ilün

1 Bencileyin gören kişi ben sevdügümün yüzini
Delü ola taga düşe yavu kıla kendözini

2 Kim şükrâne yitüriser bir kez seni görmeklige
Hâşâ anı gören kişi niçe ırısar gözini

3 Dilile kim eydibile anun cemâli tertîbin
Cân tutagı gerek dada anun kılıncı tuzını

4 Kişi neyi severise dilinde sözi ol olur
Gensüz söyleyesüm gelür gönlüm alanun sözini

5 Böyle şîrîn kılıncıla her kancaru bakarısam
Yitmiş iki milletine geçüriserdi sözini

6 Hîç kimsene geniyile dostına ‘âşık olmadı
Mahabbet burcında komış ‘âşıklarun yılduzını

7 Dertsüzlere benüm sözüm benzer kaya yankusına
Hâldaş bilür hâldaşınun gönlindeki şol râzını

8 Her kim severise seni ebed diri kalur cânı
Her dem senün ‘ışkunla geçürür dün ü gündüzini

9 Zühre eger göreyidi Yûnus göziyle gördügin
Çengini elden bıragup unıdayıdı sâzını