371 - Evvel dahı varıdı cânumda bu ‘ışk odı

1 Evvel dahı varıdı cânumda bu ‘ışk odı
Eşkere itmez idüm bilürdüm ki dost kodı

2 Dört kitâbı şerh iden bulmadı ‘ışka çâre
Ne begler ne sultânlar ne müderris ne kâdî

3 Yir gök kâ’im ırılmaz yiller esüp deprenmez
Her nesne muhkem olur ‘ışk olıcak bünyâdı

4 ‘Işk anadan dogmadı kimseye kul olmadı
Hükmile esîr kılur cümle bilişi yadı

5 Günde bin kez yanaram râzîyam ben şol oda
Zîrâ şekkerden şîrîn bana ‘ışkunun odı

6 ‘Işka Mecnûn olanlar assı-ziyândan fârig
Korkmaz ıssı sovukdan pes ne biliser odı

7 Ezelden benüm fikrüm Ene'l Hak'ıdı zikrüm
Henüz dahı togmadın ol Mansûr-ı Bagdâdî

8 ‘Işk odı cûş eyledi cânumı hoş eyledi
Kimse söyündüremez cânumda yanan odı

9 ‘Işk çengine düşenün melâmet olur işi
Anun içün bed-nâmdur miskîn Yûnus'un adı

Günümüz Türkçesi

1. Daha önce de vardı canımda bu aşkın ateşi,

Ama açığa vurmazdım, bilirdim ki dost onu bıraktı.

2. Dört kitabı yorumlayanlar bile aşka çare bulamadı;

Ne beyler, ne sultanlar, ne hocalar, ne kadılar.

3. Yer, gök sarsılmaz, rüzgarlar esip kımıldamaz;

Her şey sağlam olur, aşk temel olunca.

4. Aşk ne anadan doğar ne de kimseye kul olur;

Hükmüyle herkesi tutsak eder, tüm bigâne ve aşinayı.

5. Günde bin kez yanarım ama razıyım o ateşe;

Çünkü aşkın ateşi bana şekerden daha tatlı.

6. Aşka Mecnun olanlar kârdan, zarardan uzaktır;

Ne sıcaktan korkar ne soğuktan; onlar ateşi ne bilsin!

7. Ezelden beri fikrim ve zikrim “Ene’l-Hak” idi,

Bağdatlı Mansur bile henüz doğmadan.

8. Aşk ateşi coştu, canımı hoş etti;

Kimse söndüremez canımda yanan bu ateşi.

9. Aşk pençesine düşenin işi hep melamet olur;

Bu yüzden kötü nam salmıştır zavallı Yunus’un adı.