391 - Erenlerün gönlinde ol sultân dükkân açdı

1 Erenlerün gönlinde ol sultân dükkân açdı
Niçe bizüm gibiler anda konuban göçdi

2 Cümle erenler uçdı taglar yazılar geçdi
'Işk kazanına düşdi kaynayubanın bişdi

3 Bu dünyenün meseli benzer murdâr gevdeye
İtler murdâra üşdi Hak dostı kodı kaçdı

4 'Âşık mı diyem ana cân terkini urmadı
'Âşık ana diyeler melâmet dile düşdi

5 Yine esridi Yûnus Tapduk yüzin görelden
Meger anun gönlinden bir cur'a şerbet içdi

Günümüz Türkçesi

1. Erenlerin gönlünde o sultan (Allah) bir dükkân açtı,

Bizim gibi niceleri orada kondu ve göçtü.

2. Bütün erenler uçtu, dağları ve ovaları geçti,

Aşk kazanına düştüler, kaynadılar ve piştiler.

3. Bu dünyanın misali, pis bir cesede benzer,

Köpekler pisliğe üşüşür, Hak dostu ise ondan uzaklaşır.

4. Canını feda etmeyene âşık denir mi?

Kınanıp dile düşene âşık derler.

5. Yunus, yine Tapduk’un yüzünü görünce kendinden geçti,

Çünkü onun gönlünden bir yudum şerbet içti.

Bu şiir, tasavvufî bir derinlik taşır ve gönül yolculuğunu, aşkın saflaşma sürecini, hakikate erişme arzusunu ve bir mürşide duyulan teslimiyeti anlatır. Şiirin son kıtasında Yunus Emre, mürşidi Tapduk Emre’ye duyduğu sevgiyi ve ondan aldığı manevi feyzi ifade eder.