400 - Yine yüzini gördüm yine yüregüm yandı

1 Yine yüzini gördüm yine yüregüm yandı
Dost senün 'ışkun odı yüregüme dayandı

2 Görklü yüzüni gören gönlini sana viren
Bellü tapunda turan ne toydı ne usandı

3 Gevherdür senün özün güneşden arı yüzün
Şekerden datlu sözün her kim gördi utandı

4 Şu gönlüm garîb idi cigerüm kebâb idi
Görklü yüzüni gördüm içüm taşum bezendi

5 Yûnus Emre bî-karâr şol hûb yüze intizâr
Senden ayrılmaz nazar vardı yakıldı yandı

Günümüz Türkçesi

1. Yine yüzünü gördüm, yine yüreğim yandı,

Dost, senin aşkının ateşi yüreğime saplandı.

2. Güzel yüzünü gören, gönlünü sana veren,

Belli ki senin hizmetinde duran, ne doyar ne usanır.

3. Cevherdir senin özün, güneşten parlak yüzün,

Şekerden tatlı sözün, kim görse mahcup olur.

4. Bu gönlüm garip idi, ciğerim yanmış idi,

Güzel yüzünü gördüm, içim dışım süslenip güzelleşti.

5. Yunus Emre kararsız, o güzel yüze hayran,

Senden ayrılmaz bakışı, vardı, yakıldı, yandı.