409 - Ne kim senün cevrünile geçürmişem ben günümi

Müstef'ilün Müstef'ilün Müstef'ilün Müstef'ilün

1. Ne kim senün cevrünile geçürmişem ben günümi
'Işkun odı çıkarısar 'Arş'a degin dütünümi

2. 'Işkun odı düşdi bana ben yanaram ne gam sana
Yanup içüm kül olmışam gözetme taşra tonumı

3. Yanup oda dirsen girem yatluga baş indürmeyem
Senden yüzüm döndürmeyem çün sana tutdum yüzümi

4. Gündüz hâlüm gören kişi kâfir ise göynür özi
Kim ne bilür ben bilürem kim niçe geçer dünümi

5. Kasdum budur şehre girem feryâd u figân koparam
Yine dönüben korkaram işide düşmân ünümi

6. Eydür Yûnus kim hakîkat ben Mecnûn oldum 'âkıbet
N'ola disen Mecnûn-sıfat hoş tutunuz Mecnûn'umı

Günümüz Türkçesi

1. Senin cefanla geçirdim ben günümü,

Aşkının ateşi, dumanımı Arş’a kadar yükseltir.

2. Aşkının ateşi düştü bana, ben yanıyorum, sana ne gam,

Yanıp içim kül oldu, dışarıdaki elbiseme bakma!

3. Yanıp ateşe [gir] desen girerim, başımı kötüye eğmem,

Senden yüz çevirmem, çünkü yüzümü sana çevirdim.

4. Gündüz hâlimi gören kişi kâfir bile olsa içi yanar,

Kimse bilmez, sadece ben bilirim gecem nasıl geçiyor.

5. Maksadım budur ki şehre girip feryat edip haykırayım,

Ama yine de korkarım, düşman sesimi duyar diye.

6. Yunus der ki, sonunda ben gerçekten Mecnun oldum,

Ne olur, Mecnun gibi "Mecnun'umu hoş karşılayın" desen.